Page 157 - Kanyoning Türkiye
P. 157

ACC DERNEĞİ                                                   Şebnem SEZER

        BİLİNMEZLİĞE YOLCULUK
































         Doğa ve spor hayatımda herzaman vardı. Kanyon, hele   harekete  geçtik. Necati  ve Fedai  bizimle geldiler.  Bir
         Kestel dendiğinde elim ayağım titredi adeta. Türkiye’nin   hazırlık bir heyecan, bir telaş başladı. Herkes ne yaparsa
         bilinen en büyük kanyonu. Beynim, bedenim, ruhum   bende gördüğümü yapmaya çalışıyordum. Kıyafetler,
         EVET geliyorum diyene kadar, türlü bahaneler üretiyor   uyku tulumları, ortak malzemeler torbalanıp çantalar
         ve bir türlü karar veremiyordu. Korktum ve son ana   yerleştirildi. Hayatımda bu kadar ağır bir çantayı uzun
         kadar geri dönüşün yolunu aradım. Başarabilecekmiyim,   süre hiç taşımamıştım. Çantamın içinde kendime ait
         nasıl yapıcam, ne yapıcam beynimin içi bir ses kirliliğine   eşyaların dışında, ortak malzemelerde vardı. Kanyonun
         gebeydi adeta.                            ilk ‘’birlik bilinci’’ ile bu noktada tanışmıştım aslında
         Ve benim için 27.07.2018 Cuma günü bilinmezliğe   ama henüz farkında değildim tabiki.
         yolculuk başlamıştı. 7 günün sonunda tekrar dünyaya   Taşların, kayaların arasında yürümeye başladık. Taştan
         dönecektik. Giriş yapıldıkdıktan sonra çıkış hakkım   bir köprünün altında toplu resim çekildikten sonra
         yoktu. Çünkü kanyonlara en yüksekten giriş yapılır ve   kanyon yolculuğu başlamıştı. Fedai ve Necati’ye el
         inişler yaparak yolculuğunuz devam eder. İniş yaptığınız   sallayıp onları arkada bırakarak, kayalardan ve bulanık
         bir noktadan geri dönmeniz artık mümkün değildir.  bir suyun içinden yürümeye başladık. Aradan biraz
         Toplam 9 kişi olacaktık. Tanımadığım ve tanısam bile   geçmişti ki geri dönsem hala oradamıdırlar dediğimi
         böylesine bir bir yaşam sürmediğim kişiler ile 7 gün   hatırlıyorum kendi kendime.
         birlikte kısıtlı bir alanda, doğada mücadele ederek bir   Yolculuk artık başlamıştı. İlk günün kanyon ile bir ilgisi
         ortak yaşam paylaşacaktık. Düşününce bu belki güzel,   yokmuş aslında, sadece Kanyona hazırlayan zorlu
         heyecan verici bir duygu ama aynı zamanda tedirgin   bir yürüme parkuru imiş. Bacaklarımda çarpılmadık
         edici bir duygu idi benim için.           yer kalmamıştı. Önde gidenler suyun içindeki kumu
         Evet korkular, tedirginlikler ve soru işaretleri içinde   havalandırdıkları için, suyun içi görünmüyor kaygan bir
         yolculuk başlamış, guruplar bulundukları illerden ortak   kum hatta balçık demek belki daha doğru ve kocaman
         buluşma noktasına doğru harekete geçmişti.   kayalar var suyun içine saklanmış. Suyun yüksekliği
         Almanya’dan , İstanbul’dan gelecek kişiler var dediler.   değişken ve yürürken çat diye bacağını kayaya çarptığın
         Şaşkındım.. Bu nasıl bir tutkudur bu insanlar delirmiş   anda ancak orda kaya olduğunu anlayabiliyorsun. Bir
         dedim kendi kendime. Almanya’dan kanyona gelmek,   insan  niye kendine bu eziyeti çektirir ki? Benim burda
         güldüm içimden anlayamadım o an.          ne işim var diye kafamda deli sorularla ilk günkü kamp
         Ve uzun yolculuklar sonrası ortak noktada buluşuldu.   alanına geldik. Dedim burdamı kalıcaz? İrili ufaklı taşlar
         Ekibin tamamıyla açık hava, muhteşem manzarası   var yerlerde, bırak yatmayı üzerinde oturmakta bile
         olan bir yerde, harika bir kahvaltı sofrasında  tanıştık.   zorlanıyorsun. Neyse üzerinde durmamaya hatta hiç
         Kahvaltıdan sonra Kanyonun giriş noktasına doğru   kimseye belli etmemeye çalışıyorum ama mutsuzum

                                                155
   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161   162